کارت حافظه [رم گوشی] سندیسک

یکی از اجزای جدا نشدنی دنیای تصویرگری دیجیتال هستند. برخلاف تلفن‌ های همراه که معمولاً با حافظه ‌های پرسرعت داخلی ارائه می ‌شوند، به ندرت ممکن است یک دوربین عکاسی را ببینید که دارای حافظه داخلی است. دلیل این امر هم به ماهیت محتوا در این تجهیزات باز می‌ گردد.

برخلاف تلفن ‌های همراه یا تبلت‌ ها که اصولاً برای نگهداری اطلاعات و استفاده از آن ‌ها در داخل همان وسیله ساخته می‌ شوند، اصولاً دوربین‌ها قرار نیست از اطلاعاتی که تولید می‌کنند، استفاده کنند. به همین دلیل هم دوربین‌ها را در اغلب موارد، یک وسیله تولید اطلاعات در نظر می‌گیرند تا استفاده از اطلاعات.

بنابراین همواره میزان تولید اطلاعات و نیاز به حجمی که برای این کار مورد نیاز است، به سلیقه و میزان به کارگیری این تجهیزات از سوی کاربر بستگی دارد.

به عنوان مثال برخی از کاربران، که عکاسی آتلیه انجام می‌دهند معمولاً به حافظه‌های خیلی زیاد نیاز ندارند. آن‌ها به طور عمومی در هر نوبت کاری بین 50 تا 300 عکس می‌گیرند و بعد از آن فرصت کافی برای انتقال اطلاعات دارند. به همین دلیل هم می‌توانند از کارت‌های حافظه با حجم کم به راحتی استفاده کنند. این در حالی است که عکاسان مستند و خبری یا فیلم‌بردارانی که با دوربین‌های عکاسی، فیلم‌برداری هم می‌کنند، معمولاً نیاز به حافظه‌هایی با حجم زیاد دارند تا بتوانند حجم زیادی از اطلاعات را در هر نوبت در آن‌ها ذخیره کنند.

به همین دلیل هم در بازار عکاسی و فیلم‌برداری، حجم‌های گوناگونی از کارت‌های حافظه، از چند گیگابایت تا چندین گیگابایت را می‌بینیم. در این مقاله نگاهی داریم به مشخصات دیگری که درباره کارت‌های حافظه اهمیت دارند. حجم کارت‌های حافظه، تنها یکی از فاکتور‌های مؤثر بر قیمت و کارآیی آن‌هاست. در حالی که به عنوان یک کاربر حرفه‌ای باید جزئیات بسیار بیشتری را درباره کارت‌های حافظه بدانیم تا بهتر بتوانیم محصول مورد نیاز خودمان را انتخاب کنیم.

خرید کارت حافظه [رم گوشی] سن دیسک

اگرچه اغلب عکاسان حرفه‌ای ترجیح می‌دهند از کارت‌های حافظه CF در دوربین‌های خودشان استفاده کنند، اما اندازه کوچک و قیمت مناسب‌تر کارت‌های SD باعث شده تا امروزه اغلب دوربین‌های دیجیتال جدید به ارائه درگاه و استفاده و پشتیبانی از این کارت‌ها رو آورند.

کارت‌های SD (که نام مختصر شده Secure Digital می‌باشد) با بدنه‌های کوچک و پلاستیکی خودشان، نه تنها بسیار سبک وزن و کوچک هستند، بلکه می‌توانند در حجم‌ها و سرعت‌های بسیار بالا و معادل کارت‌های CF تولید شوند و طبیعتاً به شرکت‌های دوربین سازی این امکان را می‌دهند تا براساس این کارت‌ها، بدنه‌های کوچک‌تر و سبک‌تری را تولید کنند. به همین دلیل هم بیشتر دوربین‌های بدون آینه فول‌فریم که امروزه وارد بازار می‌شوند، علی‌رغم کارآیی و سرعت بسیار زیادی که دارند از این مدل کارت‌های حافظه پشتیبانی می‌کنند.

طبیعتاً افزایش حجم‌ های این‌چنینی، با تکنولوژی‌های قدیمی این کارت‌ها سازگار نبوده و شرکت‌های تولید کننده کارت‌های حافظه سعی کرده‌اند با حفظ شکل و اندازه فیزیکی این کارت‌ها، تکنولوژی‌ها و استاندارد‌های جدیدی را در تولید چیپ‌های حافظه آن‌ها به کار گیرند.

به همین دلیل، این روزها، کارت‌های حافظه SD سندیسک را با نام‌های دیگری مانند SDHC (به معنی کارت‌های حافظه SD با حافظه خیلی زیاد یا High Capacity) و کارت‌های SDXC (به معنی کارت‌های حافظه SD با حافظه‌های افزوده شده یا Extended Capacity ) در بازار می‌بینیم. از سوی دیگر، دوربین‌های جدیدتر هم معمولاً با امکان پشتیبانی از کارت‌های SXHC و SDXC وارد بازار می‌شوند تا به شما اجازه دهند تا از کارت‌های SD خیلی حجیم (از نظر حافظه) استفاده کنید.

اما این کارت‌ها چه تفاوتی با هم دارند؟ آیا کارت حافظه [رم گوشی] سندیسک با حافظه کم مانند همان SD های قدیمی را می‌توان در دوربین‌های جدید قرار داد؟ آیا کارت حافظه [رم گوشی] سندیسک SDXC و SDHC در دوربین‌های قدیمی‌تر کار می‌کنند؟ تفاوت تکنولوژی‌های این کارت‌ها چه تأثیری روی کاربرد آن‌ها دارد؟ اصولاً حافظه‌های SDHC تا چقدر حافظه را شامل می‌شوند و از کجا به بعد را SDXC می‌نامیم؟

کارت‌های حافظه SD معمولی، به دلیل اینکه نهایتاً تا 2 گیگابایت حافظه را شامل می‌شدند به سرعت از بازار کنار رفتند و از حافظه‌های با حجم 4 گیگابایت به بعد، عملاً تنها نام آن‌ها باقی ماند. یعنی همچنان کارت‌‌های حافظه SDHC و SDXC را در محاوره همان SD می‌نامیم.

اما این کارت‌ها دیگر فراموش شده هستند. هر چند هنوز هم می‌توانید کارت‌های SD 2 گیگابایتی را روی یک دوربین خیلی مدرن مانند Sony a7 III استفاده کنید، اما طبیعتاً بعد از ثبت چند عکس، بلافاصله حافظه آن پر می‌شود. ضمناً اگر بخواهید با آن فیلم‌برداری کنید، احتمالاً با یک پیغام خطا روبرو می‌شوید که به شما می‌گوید کارت حافظه [رم گوشی]‌تان را عوض کنید.

دلیل این پیغام هم تنها به حجم حافظه کارت شما باز نمی‌گردد، بلکه این کارت‌ها نمی‌توانند در برابر سرعت حجم اطلاعاتی که در حال ورود است تاب بیاورند و بنابراین اطلاعات سر ریز شده و از دست می‌رود.

دقیقاً مثل اینکه بخواهید یک سطل آب را به ناگهان در یک قیف با لوله‌ای باریک خالی کنید و طبیعتاً امکان عبور اطلاعات وجود ندارد. اما یک موضوع مهم که در اینجا ممکن است ما را به اشتباه بیندازد این است که کارت‌های حافظه SDHC و SDXC ، هر دو با حجم‌های خیلی بالا در بازار موجود هستند. چه چیزی این دو را از یکدیگر متفاوت می‌کند؟ آیا تنها به دلیل حجم‌های متفاوت با هم فرق دارند؟